อวิชชานิวรณ์ - อวิชโชฆะ
ศิษย์และอาจารย์ออกจากถ้ำฮ้วยหุ่นต๋องแล้ว เดินทางมาพักใหญ่ บรรลุถึงฝั่งแม่น้ำเฮ็กขุ้ยฮ้อ พระถังและโป้ยก่ายก็ลงเรือข้ามลำน้ำไปก่อนเห้งเจีย จึงถูกปีศาจตะพาบน้ำ ชื่อกูเคียด จับตัวไปขังไว้ หวังจะต้มเนื้อกิน
ฝ่ายเห้งเจัยนั้น ชำนาญแต่บนบก จึงให้ซัวเจ๋งแหวกน้ำลงไปรบล่อให้กูเคียดขึ้นมา ปีศาจกูเคียดรู้ทันก็กบดานอยู่ในลำน้ำเฉยเสีย เห้งเจียก็มิรู้จะทำอย่างไรดี ก็เรียกเง่าสูนเล่งอ๋องมาคาดคั้นเอาความจริงจึงรู้ว่า ปีศาจตะพาบน้ำกูเคียดที่แท้เป็นบุตรคนที่ ๙ ของพญาเล่งอ๋องที่กระทำผิดต่อคำสั่งสวรรค์ และเง็กเซียนฮ่องเต้ได้สั่งให้งุยเต็งประหารเสีย
กูเคียดได้กลายเป็นตะพาบน้ำ มาแย่งศาลเจ้าอยู่ในแม่น้ำเฮ็กจุ้ยฮ่อ (แปลว่า "น้ำดำ") ครั้นจับพระถังกับโป้ยก่ายได้แล้วก็ส่งจดหมายถึงน้าชายทั้งสองให้มากินเลี้ยงเนื้อพระถัง
แล้วเง่าสูนเล่งอ๋องจึงมอบหมายให้บุตรชายชื่อมอหงังไท้จื้อผู้มีอาวุธคือเหล็กสามเหลี่ยม ไปจับตัวกูเคียดมาให้เห้งเจียลงโทษ มอหงังรับคำแล้วก็ไปสู้รบ แล้วจับตัวกูเคียดมาหาเห้งเจีย เห้งเจียยกโทษให้ มอหงังจึงลากคอกูเคียดไปให้เง่าสูนเล่งอ๋องลงโทษ
ฝ่ายเจ้าที่ที่อยู่ในศาลเจ้าก็แหวกน้ำดำให้เป็นทางโล่ง เชิญศิษย์และอาจารย์ให้ข้ามไปยังฝั่งตรงกันข้ามโดยปลอดภัย
รูป : ฮื่อ อาจารย์นี่ไม่ใช่เล่น พระถังแหวกน้ำในแม่น้ำดำ เหมือนโมเสสแหวกน้ำทะเลแดงจริง ๆ นิ รามายณะไม่พอ...
นาม :แต่ว่าความหมายวิเศษทางพุทธธรรมเป็นอัจฉริยะของท่าน
รูป : ไหนแกลองเฉลยซิ
นาม :กูเคียด ปีศาจตะพาบน้ำ คืออวิชชานิวรณ์ อาศัยอยู่ในแม่น้ำดำคือความมืดตื้อ
รูป :จับกูเคียดได้ แหวกน้ำดำก็บรรลุอรหัตตผลน่ะซี
นาม :โฮ้ย ยัง อวิชชาระดับนี้เป็นเพียงนิวรณ์หยาบ ๆ จึงเปรียบด้วยตะพาบน้ำ เมื่อทดใช้มิจฉาสังกัปปะได้ ก็จะละอวิชชานิวรณ์ได้ แล้วจะข้ามแม่น้ำใหญ่ แล้วทิฏฐิก็เริ่มตรงแน่ว ไม่วกวน
รูป :ชักเลอะกันใหญ่แล้วซี ทีแรกบอกว่ามีสัมมาทิฏฐิ แล้วจะมีสัมมสังกัปปะ เดี๋ยวนี้บอกว่าทดใช้มิจฉาสังกัปปะ จะมีสัมมาทิฏฐิ กลับไปกลับมาได้ไง?
นาม :มันอิงกันเหมือนไม้สองท่อน พิงเป็นมุมยอดอยู่ จะบอกว่าอันไหนเป็นเหตุหรือผลโดยส่วนเดียวก็ไม่ได้ สัมมาทิฏฐิมากขึ้นก็ทำให้ดำริถูกต้องมากขึ้น ดำริยิ่งถูกต้อง ความเห็นก็ยิ่งถูกต้อง
รูป :เอ้า...ยอม ทำไมกูเคียดจึงเป็นบุตรคนที่ ๙ ของเล่งอ๋องที่ถูกงุยเต็งประหารตามคำสั่งสวรรค์
นาม :ข้อนี้จนจริง ๆ เอ...อาจารย์ก็ไม่อยู่ แต่แน่ใจว่ากูเคียดคือหางแถวของอวิชโชฆะ คือเล่งอ๋องที่ถูกงุยเต็ง(โลกียสัมมาทิฏฐิ)ฆ่า ในฐานะที่ทำน้ำท่วม
รูป :น้าทั้งสองของกูเคียด ?
นาม : ทิฏโฐฆะ ภโวฆะ มีทิฏฐิจัดดุจน้ำท่วม มีภาวะจัดดุจน้ำท่วม พออวิชโชฆะท่วม ทิฏฐิและภพก็มารุมกินโต๊ะ
รูป :แล้วกาโมฆะ (กำหนัดในกามจัดดุจน้ำท่วม)
นาม :เฮ้ย...เมากามหาจัดเป็น "เล่ง" ได้ไม่ แต่ทิฏฐิและภพนี้เนื่องจากค่อนข้างมีปัญญา จัดเป็นเล่งอ๋องได้
รูป :มอหงังไทจื้อผู้ปราบกูเคียด ?
นาม :บุตรของเง่าสูนเล่งอ๋อง เง่าสูนคืออิทธิบาท ๔ ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา ที่เป็นคุณธรรมเครื่องให้ถึงความสำเร็จ แต่มอหงังเป็นทายาทเท่านั้นคือ เล็งเอาความประสงค์จะพ้นจากอวิชชาในระดับนิวรณ์
รูป :แล้วทำไมเห้งเจียไม่ฆ่ากูเคียดเสียล่ะ
นาม :ไม่ต้องสิ เพราะว่าแท้จริงอวิชชาก็คือโพธินั่นแหละ
รูป :บ้า !
นาม :ดี สิ่งไหนที่เป็นอวิชชา สิ่งนั้นมาจากโพธิ เป็นอัญญรูปของโพธิ พอรู้จักอวิชชาถูกต้องก็นั่นแหละโพธิ โพธิถูกรู้จัก ถูกเห็นเมื่อรู้จักอวิชชา และรู้ว่าอวิชชาเนื่องอยู่กับโพธิ ไม่มีอวิชชาแล้วโพธิมันจะมีมาได้อย่างไร
รูป :เอาเข้าไป
นาม :จริง ๆ นา อาจารย์จึงให้กูเคียดถูกลากคอมาหาเห้งเจีย มาให้รู้จักเท่านั้น
รูป :แหวกแม่น้ำดำล่ะ ?
นาม :ก็เฉลยแล้ว ใช้ปัญญากำหนดรู้อวิชชา แม่น้ำดำก็แหวกออก
รูป :เป็นอันว่าแหวกไปขุ่น ๆ นั่นเอง
นาม :เอ๊...ก็บอกว่า แม่น้ำดำแหวกออก โล่งโถง พระถังกับศิษย์ก็ข้ามไปได้
รูป :เปล่า...ข้าว่าแกน่ะ แหวกเฉลยไปน้ำขุ่น ๆ
นาม : !
รูป :อ่านต่อซี เมื่อไหร่จะพบปีศาจดุ ๆ อีกไม่รู้...
(จบบทที่ ๒๐ โปรดติดตามตอนต่อไป...)
** คัดจาก "เดินทางไกลกับไซอิ๋ว" โดย "เขมานันทะ" หน้า ๑๐๐ - ๑๐๓ )
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น