ประตูธรรม
พระถังซัมจั๋งและสานุศิษย์รอนแรมมาจนบรรลุถึงภูมิประเทศอันร่มรื่นมีไม้ดอกเป็นพุ่มพวง ส่งกลิ่นหอมระรื่น หมู่บ้านทุกหมู่ที่ผ่านไปล้วนแต่มีคนถือศีลกินเจ และอีกครู่เดียวเห้งเจียก็ยกมือชี้ไปที่ยอดภูเขาที่มีปราสาทสลับซับซ้อนอยู่ ในคลองจักษุ พร้อมทั้งบอกพระถังว่า ที่นั่นคือสำนักวัดลุยอิมยี่ เขาเล่งซัว ที่ประทับพระยูไล ศิษย์และอาจารย์ต่างปลื้มปีติ ยกมือขึ้นประนมไหว้
กล่าวถึงเทพบุตรกิมเต็งไต้เซียน (กระหม่อมทอง) ได้รับคำสั่งจากพระกวนอิมโพธิสัตว์ ให้มารอพระถังซัมจั๋งอยู่นานนับสิบปี ครั้นเห็นพระถังกับศิษย์เดินมาแต่ไกลก็ลุกออกมาร้องเชื้อเชิญ จูงมือไปสรงน้ำ ประพรมสุหร่ายของหอมแล้ว ให้เปลี่ยนสบงจีวร พร้อมทั้งเลี้ยงน้ำชาอย่างดี
กิมเต็งไต้เซียนกล่าวชมพระถังว่า "เมื่อก่อนท่านดูโสมมเปรอะเปื้อน วันนี้สะอาดเอี่ยม น่าภาคภูมิใจยิ่งนัก สมเป็นบุตรพระตถาคตแท้"
ครั้นสนทนากันแล้ว กิมเต็งไต้เซียนก็จูงมือพระถังออกมาชี้ประตูธรรมให้ โดยกำหนดหมายภูเขาสูงเทียมฟ้าที่มีรัศมีโชติช่วงสว่างไสว เห็นเป็นขั้นลดหลั่นกันนับพัน ที่นั่นคือเขาเล่งซัว
พระถังซัมจั๋งเห็นเช่นนั้นแล้ว กล่าวคำอำลาแก่กิมเต็งไต้เซียน เห้งเจียก็ออกนำหน้าอาจารย์ มุ่งตรงไปวัดลุยอิมยี่......
โหงว : มานะสังโยชน์ที่พระอนาคามีละยังไม่ได้ แต่สิ่งนี้เองจะเป็นตัวชี้ทางสู่ประตูธรรม
นาม : หมู่บ้านแถบนั้นล้วนแต่ถือศีลกินเจ...?
รูป :และมีไม้ผลไม้ดอกออกช่อหอมรื่น...?
โหงว : ชีวิตเบ่งบานดุจดอกไม้
นาม : กินเจคือนิรามิสสุข
รูป :ชีวิตดุจอาบสรงสนาน สดชื่นสะอาดขาว...
โหงว : ปัญญานำไปสู่พระพักตร์พระยูไลที่โชติช่วง
นาม : ไม่เป็นอื่นอีก...
รูป :....นับตั้งแต่เขตโสดาบัน
โหงว : แต่ทีนี้อยู่แค่เอื้อม เพียงข้ามลำน้ำลิ้งหุ้นโต้ ลำน้ำที่ต้องแทรกเมฆข้ามไป
นาม : คือการละสังโยชน์สุดท้าย คืออวิชชา ด้วยอรหัตตมรรคญาณที่อุปมาด้วยการแทรกเมฆ หรือไปเหนือเมฆ...
โหงว : ด้วยเรือท้องกลวง
* คัดจาก "เดินทางไกลกับไซอิ๋ว" โดย "เขมานันทะ" หน้า ๒๘๒ - ๒๘๔ )
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น